Hoe behandel je een tenniselleboog?

In blog 2 van deze serie gaan we dieper in op mogelijke myofasciale en manueeltherapeutische behandeltechnieken om de oorzaken en gevolgen van de tenniselleboog aan te pakken. Aan de hand van literatuur en succeservaringen van therapeut en patiënt bespreken we achtereenvolgens dry needling, percutane electrolyse en het Mulligan Concept. Welke technieken bij jouw patiënt geïndiceerd zijn, en in welke combinatie, hangt af van de individuele patiënt en de uitgebreidheid van zijn klacht.

Dry needling bij een epicondylitis lateralis

Uit onderzoek volgt dat bij mensen met een tenniselleboog altijd actieve triggerpoints te vinden zijn in meerdere onderarmspieren, dit in tegenstelling tot mensen zonder laterale elleboogpijn. De triggerpoints, ofwel zeer lokale spierverkrampingen, veroorzaken niet alleen een lokale pijn, maar ook een uitstralende pijn naar de dorso-laterale onderarm en het  laterale epicondyl. In het onderzoek wordt ook een link gelegd tussen actieve triggerpoints en drukpijntolerantie: hoe meer actieve triggerpoints, hoe lager de drukpijntolerantie in het laterale epicondyl.¹ Behandeling van de aanwezige actieve triggerpoints is dan ook aangewezen. Dit kan manueel, maar ook shockwavetherapie en dry needling zijn hiervoor geschikt. Fysiotherapeut Chris kiest voor dry needling:

“Provocatie van de aanwezige triggerpoints wekt de herkenbare myofasciale uitstralingspijn in de onderarm op. Met dry needling worden deze triggerpoints gereset en wordt de cirkel doorbroken. Omdat het bij een tenniselleboog meestal om een overbelasting in de keten gaat, kies ik er overigens ook vaak voor de nek-schoudergordel te needlen voor een segmentale aanpak.”

Dry needling vermindert de pijn en verbetert de functie bij patiënten met een tenniselleboog. Tevens heeft het een positief effect op de drukpijntolerantie en grijpkracht.² Dat is ook de ervaring van patiënt Bram:

“Niet alleen de pijn in mijn elleboog beperkte mij in mijn doen en laten, maar ook het pijnlijke,  gespannen gevoel in mijn onderarm. Na behandeling met dry needling voelde mijn onderarm al snel veel losser en een stuk minder pijnlijk. Maar daarnaast kon ik ook aanraking beter verdragen en had ik meer kracht.”

Dry needling wordt dus als een succesvol onderdeel van de behandeling van een tenniselleboog ervaren door zowel therapeut als patiënt. Als dry needling echter niet snel genoeg de gewenste effecten heeft, kan de therapeut er alsnog voor kiezen de interventie te versterken door met echogeleide percutane electrolyse een stapje verder te gaan.

Wat is percutane electrolyse en hoe draagt dit bij aan het herstel van een tenniselleboog?

Percutane electrolyse is een minimaal invasieve techniek waarbij onder echogeleiding een dunne naald  in het behandelgebied wordt ingebracht. Via deze naald wordt een gelijkstroom toegediend die een non-thermische elektrochemische reactie opwekt. De techniek wordt momenteel vooral ingezet bij de behandeling van tendinopathieën en actieve triggerpoints. Het beoogde effect: activatie van natuurlijke herstelmechanismen. Fysiotherapeut Bert past de techniek regelmatig toe:

“Bij de moeilijke problematiek van een tenniselleboog geeft de toepassing van percutane electrolyse met de Gymna Acure voor de behandeling van triggerpoints in de betrokken extensoren opmerkelijk betere resultaten dan uitsluitend dry needling. De totale hersteltijd wordt korter met een geringer aantal therapeutische sessies. Een aanrader!”

ONTDEK GYMNA ACURE

Uit recent onderzoek volgt dat percutane electrolyse in combinatie met een excentrisch oefenprogramma zelfs nóg effectiever is wat betreft verbetering van pijn en drukpijntolerantie op korte en middellange termijn.³ Desondanks zijn patiënten soms  terughoudend om percutane electrolyse uit te proberen, maar volgens patiënt Wout is dat nergens voor nodig. 

Wout: “Mijn aanvankelijke aarzeling voor de voorgestelde behandeling bleek ongegrond. Al na drie sessies voelde ik verschil. Als mijn vooruitgang aanhoudt, pak ik ook mijn padelsessies weer op. Ondanks de ietwat zeurderige last de eerste twee dagen na de behandeling, ben ik zeer enthousiast. Ik probeer zelfs mijn vriend die dezelfde klachten heeft te overtuigen om deze behandeling te ondergaan.” 

Maar met enkel een aanpak van triggerpoints en een lokale aanpak van de pees ben je er wellicht nog niet. Soms houden dysfunctionerende (omliggende) gewrichten het probleem in stand. De aanpak van deze herstelbelemmerende factoren is daarom een voorwaarde voor het lokale herstel. Manuele therapie in enge zin leent zich hier prima voor, maar ook manuele therapie in ruime zin kan een belangrijk aandeel leveren in het herstel van een tenniselleboog. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het Mulligan Concept, waarbij het draait om het herstellen van de functie van een gewricht en bijbehorende weke delen.

Mulligan Concept bij een epicondylitis lateralis

Het Mulligan Concept gaat uit van een ‘positional fault’ of ‘tracking problem’ in een gewricht. Een zogenaamde Mobilisation With Movement (MWM) kan dat probleem oplossen. Bij een MWM corrigeert de therapeut de stand van het gewricht middels een translatie en/of rotatie, terwijl de patiënt zijn provocerende beweging uitvoert. Indien geïndiceerd is de uitvoering van deze techniek 100% pijnloos.

Fysiotherapeut Jasmijn: “Met MWM’s behaal ik vaak goede resultaten bij een tenniselleboog. Het feit dat de pijnlijke beweging van de patiënt hiermee direct pijnvrij kan worden uitgevoerd, is niet alleen een fijne verlichting voor de patiënt, maar motiveert ook tot oefenen en dus tot sneller herstel.”

Uit onderzoek volgt dat het toevoegen van MWM’s aan de behandeling van een epicondylitis lateralis positieve effecten heeft op de pijn en de pijnvrije knijpkracht.⁴ Ook patiënt Katja merkt deze positieve effecten op:

“Dankzij deze techniek kan ik direct weer pijnvrij en functioneel bewegen. Nog fijner is dat ik, op momenten dat ik last heb, de techniek ook snel en eenvoudig thuis kan toepassen. Ik corrigeer de stand van mijn ellebooggewricht en kan zo zonder pijn mijn provocerende beweging oefenen.”

Samenvattend kun je stellen dat de therapeut keuzes moet maken afhankelijk van de pathologische situatie van de patiënt en de voorhanden zijnde therapeutische technieken. In blog 1 uit deze reeks bespraken we al TECAR therapie, maar ook Shockwave therapie, percutane electrolyse of manueeltherapeutische mobilisaties volgens Mulligan, kunnen de patiënt op korte en lange termijn een oplossing bieden bij een tenniselleboog. 

Meer informatie over percutane electrolyse

Verwacht je dat percutane electrolysetherapie effectief zou kunnen zijn bij één of meer van je patiënten en ontvang je graag meer informatie en/of een persoonlijk advies? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.

NEEM CONTACT OP

^[1] Fernández-Carnero J, Fernández-de-Las-Peñas C, de la Llave-Rincón AI, Ge HY, Arendt-Nielsen L. Prevalence of and referred pain from myofascial trigger points in the forearm muscles in patients with lateral epicondylalgia. Clin J Pain. 2007 May;23(4):353-60. doi: 10.1097/AJP.0b013e31803b3785. PMID: 17449997.

^[2] Navarro-Santana MJ, Sanchez-Infante J, Gómez-Chiguano GF, Cleland JA, López-de-Uralde-Villanueva I, Fernández-de-Las-Peñas C, Plaza-Manzano G. Effects of trigger point dry needling on lateral epicondylalgia of musculoskeletal origin: a systematic review and meta-analysis. Clin Rehabil. 2020 Nov;34(11):1327-1340. doi: 10.1177/0269215520937468. Epub 2020 Jun 23. PMID: 32576044.

^[3] Rodríguez-Huguet M, Góngora-Rodríguez J, Lomas-Vega R, Martín-Valero R, Díaz-Fernández Á, Obrero-Gaitán E, Ibáñez-Vera AJ, Rodríguez-Almagro D. Percutaneous Electrolysis in the Treatment of Lateral Epicondylalgia: A Single-Blind Randomized Controlled Trial. J Clin Med. 2020 Jul 1;9(7):2068. doi: 10.3390/jcm9072068. PMID: 32630241; PMCID: PMC7408752.

^[4] Reyhan AC, Sindel D, Dereli EE. The effects of Mulligan’s mobilization with movement technique in patients with lateral epicondylitis. J Back Musculoskelet Rehabil. 2020;33(1):99-107. doi: 10.3233/BMR-181135. PMID: 31104005.

Deel dit artikel